¡¡¡Aparición!!!

¡Por fin, meu amigo! ¿Pero para que aquí, no sinistro blogomillo? ¿Por que non fuxir de volta máis alá dos nosos amados Montes Metálicos e reinventarnos apostólicamente no país dicindo que somos de fóra? Se cadra alí é como aquí, e agora que fracasamos con estrépito no estranxeiro, podemos permitirnos un fracaso apoteósico nos nosos vales inundados polas chuvias e mailas neves derritidas pola calor hormonal da primavera.

Fuxamos, amigo Herb, fodamos, nunca é tarde se alguén se deixa (por exemplo, ti).

Ailoyu. Tiamo. Forever, coma sempre.